Onovertroffen schoonheid van Lofoten

Er zijn zo van die dingen waar woorden nog voor uitgevonden moeten worden. Wat mij betreft valt de eilandengroep de Lofoten binnen die categorie. Ik kan het prachtig noemen, onovertroffen, en dan treft het niet wat we vandaag hebben gezien. Na elke bocht een nieuwe verrassing, soms een tegenligger die ons niet kon passeren, indrukwekkende infrastructuur waar wij Hollanders U tegen kunnen zeggen en een panaroma aan kleuren en luchten. We hadden massel, na een regenachtige dag hingen de mistsluiers ‘s ochtends nog tussen de bergtoppen. Dit gaf een buitenaards effect. De zon schitterde op het water, dat we van grijs naar groen, en diepblauw hebben zien veranderen. Hoge kliffen, honderden watervallen, beekjes, meren, en vele fjorden, met elk hun eigen verschijning.

We riepen uit: Wow, je zal hier maar wonen. En dan de hamvraag, zou ik hier willen wonen? Een paar maanden per jaar de hele dag licht, en de rest van het jaar schemering? Ik ben wel benieuwd: zou de schoonheid van dit landschap het harde bestaan boven de poolcirkel doen verzachten? Het zou me niets verbazen.