Saskia op zoek naar Gauguin

Ik heb met veel plezier de serie van 'Jeroen Krabbé op zoek naar Gauguin' gevolgd. Een schilder waar ik niet zoveel mee had is tot leven gekomen. En nu ik in de buurt was wilde ik perse de collectie van zijn schilderkunst in Denemarken bekijken. 

Wij togen dus op onze fietsjes vanaf onze camping naar het museum. Ruim 6 km, best te doen. Heuvel af, prachtige fietspaden, veel moois onderweg. Ik had uitgezocht waar we moesten wezen, en ik ben altijd HEEEEEL precies. (JAJA zeggen mijn medereisgenoten nu in koor). 

Toen we er bijna waren stopten we voor dit mooie gebouw. Toch nog voor de zekerheid onze routeplanner checken. Nog een paar 100 meter, we waren niet eens mis gefietst. Even opzij gekeken, mooi gebouw, maar boeien, want ik wist het zeker, we moesten naar het Nationale Museum van Denemarken.

Daar aangekomen kochten we kaartjes en de kassière vroeg heel vriendelijk of we naar iets speciaals op zoek waren. Toen ze met grote verbazing reageerde op mijn 'Gauguin' begon het te dagen. We zaten niet goed. Veel historie in dit museum, maar geen Franse schilders. Nee, ze wist het zeker, daarvoor moesten we bij de Nationale Gallery van Denemarken zijn. Zo'n 2 km verderop. Mooi weer, 30 graden, wij weer op de vouwfiets, Aj heuvel op. 

Binnen aangekomen vroegen we eerst of we goed zaten. Gelukkig! Ze hadden Franse grootmeesters, zoals Matisse, maar geen Gauguin. Die hing in het Glyptotek, dat prachtige gebouw waar we een half uur eerder de weg checkten. Gauguin, zo dicht bij, maar nu voor vandaag te ver weg. 

Om kort te gaan, het gebouw was mooi, de Deense avant garde voor de liefhebbers, en de verzameling Matisse hing er mooi bij. Rembrandt zou een leuke toegift zijn geweest, maar zijn afdeling was 'temporarily closed'. We stonden voor een groot dilemma: weer op zoek naar Gauguin in het Glyptotek (opgericht door bierbrouwer Karlsberg)  of op zoek naar een andere erfenis van Karlsberg. Je snapt wel dat dat toch niet zo'n groot dilemma was. Proost!